دو غزلاں
سلیم نجمی
January 03, 2020
لیکھ لکھیجے پھیراں وِچوں
کد نِکلاں گے نھیراں وِچوں
نہ وی ہوون کڈھ لیندے نیں
لوکیں کیڑے بیراں وچوں
انت نتارا کریاں نِکلے
کئی کئی گِڈر شیراں وچوں
لوڑاں تھوڑاں کڈھ دتی اے
ہمت ویکھ دلیراں وچوں
ایتھے دوزخ کھٹ لیندے نیں
رتی کڈھ کے سیراں وچوں
ربا ہن تے کڈھ دے سانوں
بُھکھ دے گھمن گھیراں وچوں
رہ گئے سجناں پِچھے نجمی
نہ تناں نہ تیراں وچوں
2
پڑھداں رہناں لیکھاں دے وچ لکھیاں لیکھ تحریراں نوں
ہتھ وچ وگیاں ڈنگ پڑنگیاں اوڑاں وانگ لکیریاں نوں
کجھوی کریے جو اے ملنا اوہ تے مِل کے رہنا اے
پِٹ سیاپے پاکے کاہنوں دوش دیاں تقدیراں نوں
ہٹھلی اتے آون لگیاں چِر وی کہڑا لگدا اے
تختاں اُتے بہ کے دے نہ جِھڑکاں نِت فقیراں نوں
اپنے گھر دا دیواں انج توں کنے کو دِن بالیں گا
دس کھاں جھگیاں وچوں بھلیا کھوہ کے توں تنویراں نوں
ایتھے نہیں تاں اوتھے ہوسی پچھ دس تیرے عدلاں دی
جِنامرضی کر لئے راضی ایتھے رسا گیراں نوں
کِنج دلاں نوں کھاون لگ پئے کیڑے لالچ حِرصاں دے
ویکھوں ویکھی سسری پئے گئ ایتھے سانجھ سریراں نوں
سمجھ نہیںآوندی نجمی اپنی حق حلال دی منگیے تاں
کیوں مزدوری دیون لگیاں پیندی موت امیراں نوں
