ونڈیائی

ونڈیائی

تیرے مگروں جِنے مینہ میں کٹھے کیتے

اج اوہناں دیاں ساریاں کنیاں

آپنے پِنڈ دے بالاں اندر ونڈ دِتیاں نیں

نالے،

ونڈ دتا اے اوہ بدل وی

مینوں چھوہن مگروں جس نال

تُوں اپنے ہتھ پونجھے سن

اس توں مگروں

میں پل پل جند چبولی

مینوں پل پل جند چبولیا

فیر بس،

چُپ تے آپنی ٹھوڈی رکھ کے

تیریاں کھلریاں ہوئیاں گلاں

واء وچوں پھڑ پھڑ

ہر اک گل نال

تیرے میرے جو ساہ سانجھے اُدھڑ گئے سن

اوہناں مُڑ سیتا

میں ساہ سی کے رَو لینا سی

تیرے پونجھے ہتھاں والے

بدل نوں وی دھو لینا سی

جیکر میریاں ٹُردیاں اکھاں دی کسیائی

صدیاں جِڈیاں اوہ سبھ گھڑیاں

ڈکی رکھدے

جو تُوں،

اِکا دُکا سالاں اندر ونڈ دِتیاں نیں

آپنے پِنڈ دے بالاں ہتھیں،

بالاں اندر ونڈ دِتیاں نیں

سالاں اندر ونڈ دِتیاں نیں