"شہزاد نئیر دی نظم "کونجاں دی کرلاٹ

کُونجاں دی کُرلاٹ...
(پنجاب دِیاں دِھیاں دا ہاڑا )
ناں ہتھ ودھائیں ظالماں، ناں ٹاہنی اُتوں لاہ...
اسیں کلیاں درداں ماریاں، ساڈے موسم بے پرواہ...
اسیں ہجر کیاری اُگیاں، سانوں وصلاں دا اے چاء...
توں پل دو پل وچ توڑ کے، ٹر جانائیں جھولی پاء...
اسیں رُلیاں وِچ تھلاں دے، اَتے چھڈے شہر بھنبھور...
ساتھوں راہ گواچی کیچ دی، ساڈی اوکھی ہو گئی ٹور...
اساں ڈولی چِیکاں ماریاں، ساڈی ہتھ بَگانے ڈور...
اسیں رانجھن سُفنے ویندیاں، سانوں کھڑ دے کوئی ہور...
اسیں بھیڑے پَل دِیاں جمیاں، ساڈے لیکھ نے ساڈے چور...
ساڈا پار کھلوتا ہان دا، وِچ دریا زور و زور...
اساں گھڑیاں مِنتاں کیتیاں، جد لہراں پایا شور...
اسیں وِچ چناں دے ڈُبیاں، ساڈی دیس بَگانے گور...
ساڈے وال تھلاں وِچ کُھل گئے، اَتے لِیڑے لِیر و لِیر...
سانوں کھیڑیاں کُھرلی بنّیا، ساڈے رانجھے پِھرن فقِیر...
جد ما پیاں واجاں ماریاں، اساں آپے توڑے تِیر...
ساڈے مرزے لئو وِچ نہا گئے، ساڈے ویری ہو گئے وِیر...
ساڈے ہنجُو واچھڑ ساؤن دی، ساڈی کدے نا سُکّی اَکھ...
جد قسمت مُکھ پرتا لوے فر کیہڑا کردا ای پَکھ...
اساں پُٹھے توے دی کھا لئی، اَتے بالے ہجر دے کَکھ...
کیہ جسماں دے وِچ لبھنائیں، اسیں آپ توں ہویاں وَکھ...
سانوں عشق نیں متّاں دِتیاں، اَتے چاڑھےسوہے رنگ...
سانوں سُولاں سُولی چاہڑیا، ساڈے چھیکو چھیک نیں انگ...
ساڈی تھاں تھاں کِھلری واشنا، اتے لبھے آپنا سنگ...
ساڈے بَھور گواچے جنگلاں، جیوں در در ہون ملنگ...
ساڈے پیراں مٹی بَنّیا، ساڈا چلدا نہیںکوئی واء...
سانوں ساڈے ہنجواں پِیچیا، اساں کھادیدرد ہواء...
سانوں اَگ غماں دی ساڑدی اَتے سدھراں ہون سواء...
اسیں کلیاں درداں ماریاں، ناں ٹاہنی اُتوں لاء...