"عائشہ عبدالمنان دی کہانی"اَن سُنیاں گلاں

(اٙن سُنیاں گلاں)

اوہ کمرے وچ بیٹھی سی کجھ سوچدی سوچدی بیڈ اُتے جا کے سوں گئی۔بخار نال اوہدا متھا تپدا پیا سی۔لال لال سُجیاںاکھاں توں لگ رہیا سی جویںاوہ واہوا تھک گئی ہوئے۔

کمرے دا بوہوا کھلیا تے ہولی ہولی روشنی کمرے وچ پھیلن لگ گئی۔آون والا اوس نوں ویکھ کے مسکرا رہیا سی۔اوہ اج کومل نوں ہرا چکیاسی۔ہولی ہولی اوہدی مسکراہٹ گہری ہوندی گئی۔اوہ بیڈ تے آیا تے کومل دے نیڑے بہ گیا۔کومل نوں لگا جویں کوئی اوہدے کول بیٹھا اے۔کومل نے اکھاں کھولیاں تے ارمان شاہ اوہنوں ویکھ کے مسکرا رہیا سی۔کومل نوں تے جویںکرنٹ لگ گیا ہووے۔اوہ چھیتی نال بیڈ تو اٹھی تے ارمان شاہ نے اوہنوں بانہ توں پھڑ کے اپنے کول بٹھا لیا۔

کومل اوہنوں غصّے نال ویکھن لگ پئی تے غصے نال اوہدے ہتھاں چوں اپنی باہاں چھڑاون لگ گئی۔ارمان شاہ اوہدیاں اکھاں وچ غصاویکھ سکدا سی۔اوہ ارمان شاہ دے ساہمنے رونا نہیں سی چاہندی۔اوہ بڑی ہمت والی سی۔اوہ ارمان شاہ توں بدلالیناچاہندی سی۔ارمان شاہ نے اوہدی بانہچھڈ دتی کیوں جے اوہ جاندا سی کے ایس ویلے کومل بہت غصّے وچ اے۔ارمان شاہ اٹھیا تے فریش ہون چلا گیا۔کومل ارمان شاہ توں بدلالینا چاہندی سی۔اوہنے کومل نوں سبھ دیاں نظراں وچ ڈیگ دتا سی۔

ارمان فریش ہو کے باہر آیا تے کومل نے ارمان نوں آکھیا۔میں تیرے توں بدلالے کے رہواں گی۔ارمان شاہ نے اوہنوں آکھیا ہن میں تیرا شوہر آں۔بہتر ہووے گا اسی خشینال رہیے تے پرانیاں گلاں بھول جایے۔کومل غصّے نال بولی میں تینوں اک لمحاوی برداشت نہیں کر سکدی۔مینوں تیرے توں شدید نفرت اے۔ارمان شاہ کمرے توں باہر چلا گیا۔اوندے جان توں بعد کومل نارمل ہو گئی تے سوچن لگ گئی جویںارمان شاہ اوہدی زندگی وچ آیا سی۔اوہ یونیورسٹی دی بہت ذہین پڑھیار سی تے بہت سوہنیوی سی۔

ارمان شاہ اوہدا سینئرسی۔ارمان شاہ وی بہت ذہین سی۔کومل دیا سہلیاں ارمان شاہ توں نوٹس منگدیاں سن۔کومل نے کدی کسے کولوں کجھ نہیں سی لیاں۔اک دن کومل دیا ں سہلیاں نے کومل نوں پاگل بنان واسطے اکخط لکھیا تے جدوں کومل آئی تے اوہ خط کومل نوں دے دتا۔کومل نے جدوں ارمان شاہ دا ناں ویکھیاتے غصے وچ کیفے چلی گئی۔ارمان شاہ اپنے بیلیاں نال بیٹھا سی۔کومل نے اوہنوں زور نال تھپڑ ماریا تے خط اوہدے اگے سٹکے آ گئی۔۔۔۔۔۔

ارمان شاہ بہت غصّے وچ سی۔اوہنےکومل نوں یونیورسٹی وچوں اٹھوا لیا۔کومل نوں جدوں ہوش آیا تے اوہ اک کمرے وچ بند سی۔دو گھنٹے بعد ارمان کمرے وچ آیا۔کومل رو رو کے تھک چکی سی۔ارمان شاہ نے اوہنوں تھپڑ ماریا تے اوہ زمین تے ڈِگ گئی ۔ دو دن بعد ارمان شاہ اوہنوں اوہدے گھر دے باہر چھڈ آیا۔ کومل دے گھر والیاں نے اوہنوں گھروں کڈھ دتا۔اوہ روندی ہوئی اپنیاں سہیلیاں دے کول گئی۔اوہدیاں سہیلیاں نے اوہدی حالت ویکھ کے اوہنوں دس دتا کہ اوہنوں پاگل بنایا گیا سی۔

اوہ بہت روئی تے اپنی سکول دی سہیلی کول چلی گئی۔ دو دن بعد یونیورسٹی دیاں سہلیاں اوہنوں منا کے اپنے ہوسٹل لے گئیاں تے ارمان شاہ پہلے توں ای اوتھے موجود سی۔اوہدیاں سہیلیاں نایاب تے زارہ نے ارمان شاہ نوں آکھیا کومل دا کوئی قصور نہیں۔زارہ تے نایاب نے ارمان شاہ کولوں کومل دی زندگی دی بھیکھ منگی تے بڑی مشکل توں بعد ارمان شاہ کومل نوں اپنان لئی راضی ہویا۔ کومل دا ارمان شاہ دے نال نکاح لئی راضی نہیں سی ہو رہی۔زارہ تے نایاب نے اوس نوں سمجھان توں بعد بڑ ی مشکل نال کومل منی۔ایس توں بعد ارمان شاہ نال اوہدا نکاح ہویا۔ارمان شاہ چاہندا سی کہ کومل سبھ بھل جائے تے نویں زندگی دا آغاز خُشیاں نال ہووے ۔

ہولی ہولی کومل دے گھر والے وی راضی ہو گے تے اوہ کدی کدی اپنے گھر وی چلی جاندی۔سبھ کجھ نارمل ہو گیا سی سواے کومل توں۔کومل اج وی بدلے دی اگ وچ بَل رہی اے۔