کُرلاٹ

کُرلاٹ۔۔۔۔

ایہ کیہ ہونی واپر گئی اے،
ایہ کیہ جکھڑ جُھلّے پئے نیں،
چار چفیرے، چوک، چراہے،
موت دھمالاں پاندی اے،
اینی دہشت، اینا خوف کہ،
مسجد، مندر، گرجے، کعبے،
مَل مَل، ہر پل دھوندے پئے ہاں،
فیر وی ہر کوئی کّلو کل اے،
کتھے نیں اوہ پکے مومن،
جہناں دا ایمان، یقین سی،
موت دا اک دن طے ہوندا اے،
کون نیں جہڑے،
سارے فتوے سارے دعوے بدلی جاندے،
ہُن کیوں اپنے پیارے، محسن،
بے کفنوں تے بےغُسلوں ای دبدے پئے او،
فانی تے مجبور جہاں وچ ،
کیوں لافانی لبھدے پئے او؟