ایہ بہاول نگر اے ۔۔۔۔۔۔

ایہ بہاول نگراے ......

ایہدی مٹی وچ ستلج دا لہو تے اتھرو دوویں شامل نیں، ایہدے واسیاں نے ستلج دا اوہ جوبن وی تکیا اے جدوں کوہاں دُور ایہدیاں چھلاں دیاں شُوکاں نال کچیاں کندھاں اولھے دھڑکن والیاں ساہواں سہم جاندیاں سن۔ ویلے داکھوہ گھمدیاں گھمدیاں ایس دریا نوں اج اوتھے لے آیا اے جتھے ایہدے کنڈے ترسیاں نگاہواں نال وگدے پانی دے سفنے ویکھ رہے نیں۔ایہدا سینا اندروں پھنڈر ہو گیا اے تے ایہدیاں اکھاں وچ تریہ زہر بن کے ساہواں وچ شامل ہورہی اے:

اکھاں اتوں پٹی لاہ کے ہن تے بندیا جاگ
پھلاں دے پرچھاویں اولھے شوکن کالے ناگ
تسیاں اکھاں بنجر سینے اندروں کوڑے زہر
ایڈے بھیڑے کدی نہ ویکھے دریاواں دے بھاگ

ایہ دھرتی ایس گلوں سگوں خش قسمت وی اے کہ ایتھے بابا فرید ؒ دے سمکالی شاعر تے ادیب وی وسدے رہے نیں جہنا ں نے پنجابی زبان راہیں حق سچ دی واج نوں ہمیشا چکیا اے۔ اوہناں شاعراں وچوں ستویں صدی دا شاعر "لُونا " تے اوہدا یار " میر سہج "قابلِ ذکر نیں تے ایہدے نال نال کجھ ہور شاعر سنگارا، ہر بنگ، جگو، رحمو تے خواجہ عبدالحکیم بجی دانہ ورگے ناں وی قابلِ ذکر نیں۔
بعد دے شاعراں وچوں خواجہ الہی بخش (تصوف دے شاعر)مولانا عبدالحق تے اوہنا ں دا پتر محمد دین جہنے مرزا صاحبا وی لکھی تے خلیفہ عبدالحکیم نوری جہناں " بیعت الرضوان" تے" دردِ دل لکھی"، بہاولنگر تحصیل دے پنڈبہادر کا وستی دے رہن والا میر جمال جہنے دوہڑیاں دی شکل وچ ہیر لکھی جہدا قلمی نسخہ تصوف دے شاعر خواجہ نور احمد نوری لالیکا دے پُتر معرف کھوجکار،سوجھوان تے شاعر فضل فرید لالیکا کول موجود ہے، 1866وچ پیدا ہون والے غلام قادر تے اوہناں دے شاگرداں (میاں احمد دین، چودھری محمد اشرف،محمد دین)نے فقہی شاعری وچ بھرواں حصاپایا قابلِ ذکر نیں۔
ایس توں بعد بہاولنگر دے جہنا شاعراں ادیباں نے پنجابی زبان لئی کم کیتا اوہناں چوں میاں گل محمد جہناں دے مجموعے "گلبن اشعار " دا قلمی نسخا موجوداے،شاہ محمد قریشی جہناں دی کتاب " آفتابِ شریعیت"، میاں کمالدین،مولوی غلام فرید،محمد حنیف،مولانا فتح محمد،میاں فضل احمد توگیروی کتاب " کلیاتِ فضل "،حافظ یار محمدجہناں دی اٹھ صفحیاں دی کتاب " جنج حافظ "، حاجی جان محمد جہناں دی فقہی معاملات تے بڑی بھرویں کتاب " جامع المتون "،میر روشن دین تے خواجہ نور احمد نوری (راہی تھل دے) جہناں نوں کجھ کھوجکاراں دے نیڑے فریدِثانی آکھیا جاندا ہے قابلِ ذکر نیں۔
ستلج دے کنڈھے وسن والے شہر بہاولنگر نوں شہرِ وفا دے ناں توں یاد کیتا جاندا اے تے ایس باوفاشہر دے شاعراں نے ہمیش توں گرم ہواواں تے برفاں ورگے ٹھنڈے رَوےّاں دے خلاف آواز چکی اے، ایہناں شاعراں تے ادیباں نے ستلج دے کنڈھے ڈنگن والے سپاں تے مگر مچھاں ورگے وڈیریاں تے سرمایا داراں دے ظلم و ستم نوں ہمیشہ للکاریا اے تے لوکائی اگے اوہناں دے کرتوتاں نوں ننگیاں کیتا اے۔بہاولنگر دے اک شاعر رشید احمد بھٹی نے اپنی کتاب" گواچے سرناویں " وچ 1985دے الیکشن بارے اپنی واج چکدے نیں کہ:

فیر گلیاں وچ شوکن لگ پئے
نویں پرانے کالے سپ
فیر پئے ترکیباں جوڑن
ڈسّن گے فیر سانوں
اساں وی فیر پرھپی خاطر
اوڑک ڈسیا جانا۔۔۔۔۔!

اک ہور نویں انداز وچ نظماں بُنن والا سُچل جذبیاں داشاعرشہر بہاولنگر دی تحصیل چشتیاں چوں قلم چکدا اے تے اوہدیاں نظماں چپاں توڑدیاں ہوئیاں ست سمندر پار تیک اپڑ جاندیاں نیں علی ارشد میر آکھدا اے:

قہر شہر تے ورہدا ویکھو
اکھ نہ نوٹے کوئی
موت دی پینگھ چڑھی اسمانے
آکے جھُو ٹے کوئی۔۔۔۔!
ایس اُچیچے تے انملے شاعر نیں ستلج دے کنڈھے کساناں تے کامیاں دے لڑائی جھگڑے دے خلاف کسراں واج چکی اے ایہ تسیں ایس نظم وچ آپ تک لو:

ڈانگاں پکڑ پکاواں کنکاں
رَت بنیاں تے گڈاں
ہردم دھپ باہر تھیں وَسّے
کنک کھڑے ہتھ کڈھاں۔۔۔۔۔!

علی ارشد میر ادب دے انبراں تے اج وی تاریاں وانگوں لشک رہیا اے، ماں بولی نال سچل پیار کرن والے اوہدے پتر ڈاکٹر سرمد فروغ تے حسن جنید ارشد اج وی ہر سال لاہور وچ اپنے پیو علی ارشد میر دا ادبی میلا لاندے نیں جہدے وچ پورے پاکستان توں ادیب، دانشور ،شعراء تے لوک فنکار شرکت کر کے سانوں ساڈے پچھوکڑ نال تے علی ارشد میر دی شاعری نال جوڑی رکھدے نیں۔

بہاولنگر دا شاعر عام لوکاں نوں جگاندا اے مایوس نہیں ہوندا تے اوکھت توں گھبراندا نہیں اے سگوں اوہناں دے حوصلیاں نوں ستلج دے بنجر کنڈیاں توں چک کے سمندر دیاں جوان چھلاں تک لے جاندا اے، افضل راجپوت اک ایوارڈ یافتہ افسانہ نگار تے عظیم شاعر اے ایہ وکھرے اندار دا شاعر اپنی کتاب " اک دروازہ" وچ جذبیاں نوں گرماندیاں ہوئیاں آکھدا اے کہ:
دھرتی دی خالی جھولی نوں کجھ گیتاں دے نل بھر چلیے
کجھ خون لائیے اک چوڑی چوں کجھ پتا پانی کر چلیے
اِس انت ہنیرے ٹکڑے تے دیوا اپنے سر دا دھر چلیے
ایہ جیوے جاگے حشر توڑی اساں مردے آں تے مر چلیے۔۔۔۔۔!
تے اک ہو رجگہ چپ کسراں توڑدے نیں کہ:

چپ زہر طرحاں کھا جائے گی
جو بول ہیں سکدا بول
اج سخت ہواواں ساکن نیں
توں لہو دے پرچم کھول۔۔۔۔۔۔!

ستلج دے کنڈھے وسن والے ایہ پنجاب دے پُتر چپاں دے جندرے توڑ کے اسمان تیک اپڑ جاندے نیں ایہناں دا وکھرا ای اندازاے بھاویں دھون لتھ جاوے پر دل دی گل جیبھ تے ضرور لیانی اے پنجابی تے اردو زبان دے استاد شاعر خاور وحید ول جھاتی پانے آں:

بند دروازے کھول رہیا واں
سر تے چڑھ کے بول رہیا واں
لوبھ دی ماری دنیا وچ وی
پوری تگڑی تول رہیا واں
ایڈے بھیڑے ویلے اندر
خاور چنگا بول رہیا واں

اک ہور رمزاح دا شاعر جہدی انگل پھڑ کے اج کئی شاعر رمزیت لبھن دا آہر کردے دِسدے نیں، علامتی شاعری دا اک وڈا ناں سلیم شہزاد وی ایسے مٹی دا تارا اے سلیم شہزاد اردو، پنجابی تے سرایئکی دا ایوارڈ یافتاشاعر تے ناول نگار اے ایہناں دی پنجابی کتاباں " کاں بنیرے سکن" تے " نیندر بھجیا ں نظماں " وی ایسے دھرتی دے دوجے شاعراں طراں وکھرے انداز وچ چپاں توڑن دا آہر کر رہیاں نیں:

سچیاں کھریاں گلاں دس دے
نہ کوئی مندا بول
مٹھا مٹھا ڈنگ اندر دا سینہ دیسی کھول
ٍ بول فقیرا بول
بول فقیرا بول۔۔۔۔!

بہاولنگر دی مٹی دی زرخیزی دا اندازا ایتھوں لاؤ کے ایس مٹی تے ایس دھرتی تے جمن والے سپوتاں وچ اک بہت وڈا ناں سعداللہ شاہ وی اے جہناں اپنے قلم دی سیاہی نال اردو،پنجابی تے انگریزی زبان دیاں درجناں کتاباں لکھیاں تے اج پاکستان دے معروف کالم نگاراں، شاعراں تے ادیباں وچ اک وڈا ناں سعداللہ شاہ دا وی اے آپ دیاں پنجابی کتاباں وچ وکھری چپ، ڈھلدے منظر، موسم تیرے آون نال تے تیرے نال محبتاں کیتیاں (کلیات) شامل نیں، ایس شاعر دا کمال ویکھو کنی سادگی نال کنی وڈی گل کر گئے سدھی دل وچ اتر گئی:

موسم تیرے آون نال
موسم تیرے جاون نال

بندہ کلا رہ جاندا
بوہتے یار بناون نال

شاہ جی کئی احسان گئے
اک احسان جتاون نال

فاروق ندیم ایسے مٹی دا اک ہور وڈا ناں اے جہنے اپنی واج نوں کہانیاں، نظماں ،کالماں تے کافیاں راہیں پوری دُنیا تیکر اپڑایا اے ایہ ستلج دی ہی مٹی اے جس مٹی دیاں لکھتاں نوں امریکہ تے پاکستان دیاں یونیورسٹیاں نے اپنے جواکاں نوں پڑھان لئی اپنے سیلیبس دا حصہ بنایا ہویا اے۔
رشید احمد راحت وی اوہناں وڈے لکھاریاں وچ شامل نیں جہناں پنجابی ادب لئی بے پناہ کم کیتا،سنگتاں تے تنظیماں چلائیاں پر معاشی حالات پاروں اپنے دل دا درد کتاب راہیں لوکائی اگے پیش نہ کرسکے اوہناں دیاں کتاباں "تھل دی گل "، "میخانہ مصطفوی " تے" لجپال سوہنا" دا قلمی نسخہ اوہدے پُتر کول موجود اے ، امیداے چھیتی چھاپے چڑھ جائے گا اوہناں دا کلام ویکھو:

رات ہنیرا کجھ نہ دِسّے اکھیاں نوں
اگ چفیرے اج وی ساڈیاں پکھیاں نوں
چٹے ہتھیں جا سو رانجھے لبھدے نہیں
اج دیاں ہیراں سدّے دیون سکھیاں نوں۔۔۔۔!

تنقید،تحقیق،کالم تے شاعری کرنا سوکھا نہیں اے تے اکو بندا ایہ سارے کم کلا ای کرے تے بہت ای اوکھا لگدا اے پر ایہ سہرا وی بہاولنگر دی تحصیل فورٹ عباس نال تعلق رکھن والیاں ڈاکٹر فوزیہ چودھری دے سر جاندا اے جہنا بیک وقت اردو تے پنجابی زبان راہیں سارے شعبیاں وچ بھرواں کم کیتا۔ہاس رس وچ بھرواں کم کردیاں کردیاں اک دم معاشرے دے دکھاں دی گل کرن والی ڈاکٹر فوزیہ اپنی کتاب "تکلے ٹنگے ساہ " وچ کہندیاں نیں:

اکھاں دے وچ تپدے دِیوے
پئے دھمالاں پَون
تکلے اتے ساہ نیں ٹنگے
اوکھے سوکھے آن
سُولاں ورگیاں راہواں اتے
پیار دے پینڈے ہان
جسم مرا سب بالن بن کے
عشق دی اگّے بَلیا
اکھاں وچوں اتھرو سک گئے
فیر وی دل نہ ٹلیا۔۔۔۔۔۔!

بابااسحاق سہوتہ مینوں کنج ملیا ،ایہ میں بعد وچ دساں گا پربہالنگر دی تحصیل ہارون آباد، فقیر والی نال تعلق رکھن والے ماں بولی دے ایس سپوت نیں نہ صرف وکالت راہیں پورے پاکستان وچ ناں روشن کیتا سگوں پنجابی ماں بولی دی سیوا وچ کوئی کمی نہیں چھڈی، ایہناں دی شاعری وی دھرتی نال۔۔۔۔۔۔۔ وسیب نال تے آل دوالے نال جڑی ہوئی اے، ایہناں دیاں دو کتاباں "میں چھاواں دا سکھ نی اڑئیے " تے "مچھری دھپ " منظر تے آچکیاں نیں اپنی کتاب " میں چھاواں دا سکھ نی اڑئیے" وچ ویکھو کرلاندے ہوئے کسراں اپنے پنجاب دے شہر قصور وچ زینب نال ہوئے ظلم نوں الیکدے نیں:

میں تے پڑھن گئی ساں بابلا
میں کوئی مرن گئی ساں بابلا
کیہ پتہ سی ایہ ہو جانا
جیوندیاں مڑ کے گھر نہیں آنا۔۔۔؟

بہاولنگر دی مٹی دی اپنی خشبو اے، ایہ مٹی جتھے وی چلی جاوے ہمیشا مہکدی رہندی اے، چشتیاں توں تعلق رکھن والے اک پنجابی سیوک جیہڑے ماں بولی دی سیوا لئی بھرواں کم کر رہے نیں اوہ ماسٹر رمضان صابر ہوری نیں آپ جی ساڈا مان نیں تے آپ دی شاعری دا رنگ ساڈے وسیب دا رنگ ہے:

ترے جے پیار دا مینوں سہارا مل گیا ہوندا
دیہاڑے زندگی دے ایس قدر دُشوار نہ ہوندے

جے مل سکدی ہر اک نوں ای دلاں دے یار دی قربت
تاں فر صابرا ایہ پھُل سارے گلاں دا ہار نہ ہوندے

سلیم نذر بہالنگر وچ رہندیاں ہوئیاں جس طرحاں پنجابی ادب دی سیوا کیتی اوہ کمال اے ہمیشا اپنی واج نوں ظالم اگے اچا رکھیا اے اوہنا ں نکیاں نظماں راہیں بوہت وڈیاں گلاں کیتیاں نیں اوہناں دی اک نظم ویکھو:

دریاواں چوں سِمدا قہر
کدی تاں روڑھ کے لے جاویگا
جُسیاں اندر بھریا زہر۔۔۔۔۔۔۔!

تحقیق دا اک وڈا ناں فضل فرید لالیکا وی ایسے مٹی دا چن اے جہنے کھوج راہیں کئی تاریاں نوں جگنا سکھایا، آپ دی کتاب " چھچھ پتر "کھوجکاری دی بڑی معتبر تے معروف کتاب اے جہدے وچ بلھے شاہ دا اصل نام تے ملتانی سٹوریز ورگیاں مشہورریسرچز شامل نیں۔

علی ارشد میر ہوراں دے نکے وِیر علی اشرف میر بھاویں لیکھاں وچ نکی حیاتی لے کے آئے پروکالت دے نال نال اوہنا ں اپنیاں نظماں تے کہانیاں راہیں اپنی بھرویں واج نال لوبھ دیاں ماریاں کندھاں نوں ہلا کے رکھ چھو ڑیا۔

انور جمیل ایسے شہر دا اک ہور شاعر اے جہنے پنجابی زبان دی سیوا کیتی تے پنجابی اداریاں ولوں ایوارڈ وی حاصل کیتے ایہناں دیاں دو کتاناں ہتھاں وچ ہواواں تے کندھ اوہلے پرچھاواں چھپ چکیاں نیں۔ اپنی کتاب " کندھ اوہلے پرچھاواں "وچ آکھدے نیں کہ:
ہر اک بندادکھاں بھری کہانی اے
کیہ ہویا جے متھے تے پرچھاواں نہیں
جنّا اوکھا کیتا نویں ترقی نیں
ساہنواں لئی وی کدھرے صاف ہواواں نہیں۔۔۔۔۔!

حیاتی نوں دکھاں دے سمندر وچ ڈب کے ویکھن والی طاہرہ جبیں وی بہالنگر دی شاعرہ اے جیہڑی اردو تے پنجابی وچ اپنا تے عورت ذات دا دکھ اپنی کتاب "نین اڑیکن ہار " وچ کسراں الیکدی ہے تسی وی ویکھو:
جھوٹھ دی سُولی
چاہڑیا مینوں
جان کے عورت ذات
میرے سچ دی سُولی تے ہن
تڑفیں گا دن رات۔۔۔۔!

چشتیاں دے مشتاق قمر پنجابی نظماں تے غزلاں نوں اپنے خاص انداز وچ پیش کر کے اجکل لہور یاں دے دلاں وچ وی گھرکر لیا اے اوہناں بہاولنگر وچ پنجابی ادب نوں موڈھا دین لئی کئی ادبی بیٹھکاں دا اہتمام کیتا اوہدے نال نال کئی پنجابی پرچیاں دے مدیروی رہے اجکل کئی اخباراں وچ کالم لکھن دے نال نال اک پنجابی ادبی رسالہ " ترسیل " وی کڈھ رہے نیں۔

اُسل وٹے لے لے رات لنگھاواں میں
تیرے ناویں انج حیاتی لاواں میں
کندھ تے لگے کئی کلینڈر بدل گئے
دس ہو رکنے پوہ تے ماگھ لنگھاواں میں۔۔۔۔!

چشتیاں تو ں ای بہت سوہنے وِیر تے چنگے شاعر عبدالقدوس کیفی ہوراں وی اپنے وسیب دے دُکھاں نوں اردو تے پنجابی زبان وچ شاعری راہیں لیکیا اے۔اپنی کتاب " سنگھنی چھاں " وچ کہندے نیں:

ویلا جد وی اچی کھنگیا
سورج نیواں ہوکے لنگھیا
چن نہیں منگیا رب دے کولوں
تیرے روپ دا چانن منگیا۔۔۔۔!

اساں چپ نہیں وٹنی دھرتی دا ایہو مطلب اے کہ ایس مٹی وا لہو اپنے آل دوالے وسدے قہر نوں ویکھ کہ اکھان نہیوں میچدا سگوں اپنیاں لکھتاں راہیں اک دم اگّے آن کھلوندا اے۔
بہاولنگر دی تحصیل چشتیاں دے واسی عاشق علی انجم ایسے سلسلے دی اک کَڑی اے ایہناں دی کتاب " گھمن گھیریاں " دا اک رنگ ویکھو کسراں استعاریاں تے تشبیہاں نال اپنے وسیب دا دکھ ا ُلیکدے نیں پئے:

سوچاں ڈبیاں ڈونگھ سمندرپینڈے کردیاں اکھاں
جسّیاں وچ تریڑاں پئیاں ہنجو بھردیاں اکھاں

کچی نِینہ تے پِلّیاں اٹاں بن دے کنج چبارے
اپنے گھر نوں کھا گئیاں نیں اپنے گھر دیاں اکھاں۔۔۔۔!

شہزاد جوئیہ سگوں ڈاکٹر شہزاد جوئیہ بہاولنگر دی تحصیل منچن آباد دے علاقے میکلوڈگنج دا ہے ایہ شہزاد نہیں میں ایہنوں پنجابی دا شہزادہ آکھاں گا پروفیسر تے بہاولنگر کالج دا ہے پر ماں بولی نال ایہدا ایڈا پیار ہے کہ پورے پاکستان توں جتھوں ماں بولی دی سیوا لئی کوئی واج لاوے ایہ بغیر کسے بہانے دے فوری اپڑدا اے۔بہت سوہنیاں نظماں تے بھرویاں غزلاں کہن والا ایہ شہزادا ظلم اگے جھکنا نہیں جاندا سگوں سر چک کے لوکائی نوں جگاندیاں ہویاں آکھدا اے کہ:

جہڑا سر وی ایتھے جھکیا ہویا اے
انج ای سمجھو مریا مکیا ہویا اے

اوہنوں مندر مسجد لبھدے پھردے نیں
جیہڑا کدھرے اندر لکیا ہویا اے۔۔۔۔!

اساں چپ نہیں وٹنی دھرتی تے ۔۔۔۔۔ایہو ساڈی سوچ اے۔۔۔۔۔ بھاویں سر لتھ جاوے۔۔۔۔۔۔ بہاولنگر دا اک ہور سوہنا شاعر تے کہانی کار عمران نقوی اپنی کتاب " پانی دا پرچھاواں " وچ کہندا اے کہ:

کمرے دے وچ لُکی چپ
میرے اپنے دل دی چپ
اکھاں نوں دے چھڈی جیبھ
بلھاں اتے رکھی چپ
کلاں بول رہیاواں میں
وستی دے وچ لمی چپ

کس کس شاعر تے ادیب دی گل کراں ایہ ستلج دے واسی نیں بھاویں سر تے گرم ہواواں نیں بھخدے سورج پنڈے ساڑ رہے نیں پر سچ کہنوں رُکدے نہیں پنجابی تے اُردو دے نوجوان شاعر ریحان بشیر دی غزل دے کجھ شعر ویکھوکہ:

سچ کہنے آں رُک نہیں سکدے
ظالم اگے جھُک نہیں سکدے
سورج جنا تگڑا ہووے
وگدے دریا سک نہیں سکدے

راؤ انعام اردو تے پنجابی ادب وچ سوہنا کم کر رہے نیں ایہناں نے وی سلیم شہزاد طرحاں علامتاں راہیں سُتے پئے معاشرے نوں جگان دا آہر کیتا اے۔اپنی کتاب " اُنگلاں کھاون ہتھ" وچ کہندے نیں:

شریاناں دے سپاں اندر
لہو نال بھریا زہر
اندروں اندری کھادی جاوے
غرضاں والا قہر
ایڈا تَتّا پہر۔۔۔۔!

بہاولنگر تے بہاولنگر دی تحصیل ہارون آباد دے وچکار ے ڈونگہ بونگہ دے وسنیک گل زیب عباسی دی ماں بولی نال پیار شدت دا ہے۔ اوہناں کہانیاں تے نظماں غزلاں راہیں سانوں درجن بھر کتاباں دتیاں جہناں وچ اکھر پئے بنیرے،عشق پریتاں،ہنجواں دے پھل، نماں دے رُکھ، بھڑاس تے پِیڑاں دا چھنّا قابلِ ذکر نیں، اپنی کتاب اکھر پئے بنیرے وچ کلاسیکل رنگ وچ کہندے نیں:

قہر کمایا ای چن ماہی،
دم آخری تے چن آجاندوں
لاج رکھ لیندوں غلامیاں دی،
شریکاں وچ بھرم بنا جاندوں
ایہ وقت نہ ہا رُسنے دے،
اوکھا سوکھا وقت لنگھا جاندوں
گل زیب نوں لوکی ودھائی دیندے
چن ہتھیں کفن پوا جاندوں

بہاولنگر دی تحصیل ہارون آباد دا اک ہور سوہنا وِیر محمد احمد چشتی اے جہنے اردو دے نال نال ماں بولی وچ بہت سوہنا لکھیا اے اوہناں دے کجھ شعراں دی برجستگی ویکھو:
میری گل وچ شک تے نہیں ناں
جندڑی ساہواں تک تے نہیں ناں

سُرخی اے یا رَت جگر دی
ملیا اوہنے سَک تے نہیں ناں۔۔۔!

جس گھر وچ دن رات ادب الیکیا جا رہیا ہووے جتھے لوکائی دا درد سمجھیا جارہیا ہووے اوتھے فیر ایویں ای ہوندا اے۔محمداحمد چشتی دے نکے بھرا عامر رضا دے کلام دی سواد وی چکھ لینے آں:

منہ تے سٹے ول سی قسمے
ایہ وی اس دی چال سی قسمے

عامر جہنے ہاسے کھوہ لئے
بندہ بڑا کمال سی قسمے۔۔۔!

خالد شیخ، قاری غلام محمد غلام(استادِمحترم) احمد رضا وٹو (منچن آباد) آصف شفیع (ڈاہرانوالہ) رانا جاوید،محمد احمد چشتی(ہارون آباد)،ڈاکٹرمریم ناز(ہارون آباد)، سیدہ ہما شاہ(ہارون آباد)،عبدالقیوم عابد (فورٹ عباس)،عقیل عاجز وٹو، حسن ارشاد،رائے علی اسجد،ناصر کاظمی،اجمل خیال، رانا عامر سلیم تے رشید پھٹڑدے نے وی اپنی واج نوں دبیا نہیں سگوں ایہناں چوں کجھ ناواں نے تے پنجابی ادب دے چھپن والے ہر پرچے وچ بھرویں تے اچیچی جگہ لتی ہوئی اے۔ بہاولنگر وچ حلقہء تحریرو تنقید تے حلقہء احبابِ ادب دے نال نال حلقہ اربابِ ذوق، ستلج ادبی سنگت،نیلی ادبی سنگت، پنجابی ادبی سنگت،روش، حلقہ بُستانِ ادب،حلقہء ادب، پنجابی پرچار تے بہاولنگر آرٹس کونسل نے پنجابی ادب نوں اپنی بیٹھکاں راہیں بھرواں موڈھا دتا اے۔ اخیر تے اوہنا پرچیاں دے ناں دسنا بڑا ضروری اے جہناں نیں ایس چپ دے جندرے نوں توڑن دا راہ دسیا اوہنا ں وچ " نیلی، تماہی تے ترسیل "وڈے ناں نیں۔

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭