کوارنٹین؛ مرگ تے جنازا

کوارنٹین؛ مرگ تے جنازا
زاہد حسن

مال روڈ تے ڈاکخانے دا ویران تے کھُلھا ورانڈا،میں خط پوسٹ کرنے آسطےاکلا ای آیا ہونداں،ساہمنے راجندر سنگھ بیدی بیٹھا ہوندا اے۔
"تہاڈی بدلی ہو گئی ہے؟" میں پچھدہاں
نہیں،ہن میں بڑے چر توں ایتھے ای آں"اوہ آکھدے نیں۔
"تھانوں کجھ پتا وی ہے،باہر کیہ ہو رہیا اے؟"
"نہیں کیہ ہویائے؟"
سردار جی ہمالہ دے پیراں ہیٹھلے میداناں وچ پلیگ نے کہیڑ آنگ اپنی پکڑ وچ کسے اک ادھے علاقے نوں ای لیا ہونا اے،ایہدی پکڑ اچ تاں سارا جہان آیا ہویا اے"
مڑ ایہ تاں طاعون توں وی خوفناک ہے؟"
" محبت،مذہب،تے لوکاں دی بنی ہر طرحاں دی سانجھ نوں ایس کی گنا جھوٹھیاں کر چھڈیا اے،اکا جھوٹھیاں ای نہیں ڈراؤنا وی بنا چھڈیا ہے سو۔راتیں ستیاں ستیاں اُٹھ بیٹھدے آں جدوں ایہدا دھیان امدا ہے۔"
میری ایس گل وچکار ای ولیم بھاگوہتھاں وچ جھاڑو لئ ڈاکخانے دے ورانڈے وچ آن وڑدا ہے"
" سن رہیا ایں باہر کیہ ہو رہیا اے،طاعون توں ودھ بماری پھیل گئی ہے-" اوہ ولیم نال گل کردا ہے " طاعون توں وی وڈی۔۔؟" ولیم حیران ہوندا اے، تہانوں یاد ہے اوس وچ میری زنانی وی مر گئی آہی، تے سویرے سویرے جدوں میں جھاڑو نال گلیاں صاف کرنے جاندا تاں اوتھے مرے لوکاں دیاں لاشاں پئیاں ہوندیاں۔۔۔،شیت تاں ای سانوں ڈاکخانیوں باہر نہیں نکلن پے دیندے۔" اوہ ڈریا جہیا لگدا اے۔
" نہیں،اسیں تے اپنی مرضی نال اندر آھے،پر ہن قرنطینہ وچ رہنا پوے گا۔ لگدا اے جو اندر ہے اوہ اندر ای قرنطینہ پورا کرے گا،جو باہر ہے اوہ باہر۔" بیدی اوہنوں سمجھاوندا اے۔" مڑ میرے ہتھوں خط پھڑھدااے،میں جس نوں گھل رہیاں اوس دا اُچی جہی ناں پڑھدا اے ۔" بوکاچیو،اٹلی،" سنیا سنیا جہیا لگدا اے،ناؤں جیوں؟"
آہو۔۔" تسیں ضرور جاندے ہوؤ گے ایہنوں،اوہدے ملکھ اچ وی ایہ بماری پھیل گئی ہے،ساری دُنیا وچ ای پھیلی ہے انج تاں۔ قرنطینہ وچ پھڑے لوکی ہک دوجے نوں کہانیاں سنا کے ویلا لنگھا رہے نیں, کہانیاں مکدیاں جا رہیاں نیں،اوہناں نوں ہک ہور کہانی گھل رہیاں"
" کہڑی کہانی ہے ایس دے وچ؟"
" کوارنٹین" راجندر سنگھ بیدی دی۔
لگدا اے ایہنوں میں جاندا ں؟"
پہلے تاں تسیں وی راجندر سنگھ بیدی ای آہو،ایس بماری وجوں بدل گئے او۔ ایس بماری ہر ہک بندے دی شناخت بدل دتی ہے۔
"ہلا۔" میرے الوں حیرانی نال ویکھدیاں خط اتے مہر لا دیندا اے۔
باہر لوکاں دا شورہے،ولیم اوویں جھاڑو لئ باھر جاندا اے،مگر مگر ای میں تے بیدی وی ۔
ڈاکٹر ہک مرے ہوئے بندے دا جنازاپڑھا رہیا اے،ہک مو لبی مال روڈ ول جاندا جاندا لوکاں اتے اوہناں دے گناہاں وجوں لتھے عذاب بارے وعظ کر رہیا ہے۔
ڈاکٹر جویں ای جنازاپڑھا کے فارغ ہوندا اے،اوہنوں ڈاکخانے نال لگدے فٹ پاتھ تے قرنطینہ نہ ہو سکن آلے لوکاں دی لمیری قطار دِسدی ہے،قطار وچ کھلوتا سبھ توں اگلا بنداآکھدااے،اسیں وی ہک ہک کر کے مرنے دی تیاری کر لئی ہے ساڈا جنازاوی تسیں ای کروا دیناں۔
میں بیدی نوں آکھداں،" مینوں اوہ خط موڑ دے میّتنیڑے اُچی اُچی اوہ کہانی پڑھنا چاہونداں تاں جو،جو مر رہے نیں، اوہ وی سُن لین۔"
" نہیں،اوہدے اتے ہن مہر لگ گئی ہے ہن اوہ،اٹلی ای اپڑے گی،تے اوتھوں دے لوک ای پڑھ سن سکن گے،
" ٹھیک ہے،تاں میں کوئی اپنی ای کہانی لکھناں۔
" ہن تینوں کتھوں ویلھ ملن آلی ہے،کہانی لکھن دی،" ولیم جھاڑو میرے اَ ل ودھاوندا ہے۔
لاہور 16, اپریل 2020