1 "دا پنجابی ترجما " لُکویں اندروں" " Notes From the underground" دوستو فسکی دے ناول

دوستو فسکی دے ناول"Notes From the underground" دا پنجابی ترجما " لُکویں اندروں"

پہلا باب

1

میں اِک بیمار ، کُڑتن بھریا اَتے رُکھا بنداآں۔مینوں لگدا میرا جگر خراب ہو چُکیا اے۔مینوں جاپےجویں اپنی بیماری بارے کُجھ پتا ای نہیں فیر پک نال اپنی بیماری بارے کُجھ کہ نہیں سکدا ہاں۔ایسے کر کے میں ڈاکٹر نال مشورا نہیں کردا۔میں میڈیکل پڑھائی دے نال نال ڈاکٹراں دا بہت آدر کردا ہاں ایس دے باوجود وی بہت وہماں وچ رہندیاں ڈاکٹراں دی وادھو دی عزت وی کردا رہنا( میں بہت پڑھیا لکھیا ہاں مینوں اجہیا نہیں ہونا چاہیدا جویں دا میں ہاں) ایہ اک ایسی گل اے جس بارے تُسیں نہیں سمجھ سکدے۔میں نہیں دس سکدا کہ میں کرودھ رکھ کے کسے نال ماڑا کر رہیا واں یاں بھلا؟،مینوں پتا اے کہ مشوریاں نال میں معاملے سُدھر دے نہیں ۔اُنج میں جاندا کہ میں کسے دا نقصان نہیں کر رہیا ہاں۔ہُن وی ڈاکٹراں نال مشورا کرنا میرے زہری ہوون دی نشاندہی ای اے۔میرا جگر کم نہیں کر رہیا ایہنوں خراب ای رہن دیو۔

میری اجہی حالت کافی چر اں توں ای اے۔۔۔لگ بھگ وِیہ ورھے ہو گئے نیں۔ہُن میں چالھی ورھیاں دا ہو گیا ہاں۔میں سرکاری نوکر ساں پر ہُن نہیں۔میں اک زہریلا کڑتن بھریااہلکار تے ظالم ساں، مینوں انج رہنا چنگا لگدا سی پر میں رشوت کدے وی نہیں سی لئی۔میں ایہ سوچ کے اوہنوں لکھیا کہ اوہ کافی ہاسا مذاق کرن والا ہوئے گا پر مینوں لگدا اے کہ انج تاں شیخی مار رہیا ہاں پر میں انج کرنا وساراں گا نہیں۔جدوں کوئی سوالی میری میز دے کول آندا اے تاں میںاوس نوں ناراض کرن وچ کامیاب ہو کے کافی خُش ہو جاندا ہاں،میں اِنج کرن وچ ہمیشا کامیاب ای رہندا کیوں جے بُہتے سائل وچارئ مہاتڑ جہے ای ہوندے ہن۔ایہناں وچوں اک اجہیا افسر وی سی جس نوں میں اُکا پسند نہیں سی کردا۔اوہ اپنی آکڑ وچ رہندا تے تلوار نون واہیات طریقے نال جھٹکدا رہندا۔ایس تلوار بارے میرے تے اوہدے وچکار اٹھارھاں مہینے لڑائی رہی۔فیر میں جِت گیا کیوں جے اوس نے واہیات طریقے نال تلوار نوں لہرانا بند کر دتا۔ایہ میری جوانی دی گل سی۔

لوکو تہانوں پتا اے میرے زہریلے ہوون دا کیہ کارن اے؟حقی گل تاں ایہ اے کہ میں غصا کردیاں اندروں شرمندگی محسوس کردا ہاں کہ میں اصل وچ تاں زہریلا بندا نہیں آں۔میں تاں چڑیاں نوں ڈرا دھمکا کے اُڈاندیاں خُشی محسوس کردا ہونا ساں۔بہت ودھ کرودھ وچ مینوں کھیڈن لئی کوئی گُڈی مل جاوے یاں چاہ دی پیالی تاں میرا غصا رُک سکدا اے۔جے میں واقعی جذباتی ہو جاواں تے کئی مہینیاں تک غصے وچ ای رہندا ہاں، ایہی میرا جیون سی۔

میں جھوٹھ بول رہیا جویں کہ میں ہُنے کہیا کہ میں زہریلا بندا واں ،میں تاں زہریلا ہوون دا کارن جھوٹھ دس رہیا میں تے افسراں تے سوالی بن کے آون والیاں نال دِل لگی کردا رہندا۔

میں حقیقیت وچ کدے زہریلا نہیں رہیا۔مینوں ہر چھِند اپنے اندر اک اتھل پتھل دی موجودگی دا احساس ہوندا اے۔میں ایہ جاندا کہ ساری حیاتی میرے اندر انج دا وکھالا کرن دا رنگ رہیا اے پر میں ایہنوں کدے باہر نہیں نکلن دِیاں گا ایہناں نے مینوں اینا دُکھ دِتا کہ میں شرمندا ہو گیا ہاں تے میرا جسم اکڑن والی بیماری دا شکار ہوئی جاندا اے۔اوہ میرے واسطے کنے دُکھ دائیک نیں تسیں نہیں سمجھ سکدے تہانوں ذرا وی احساس نہیں ہو سکدا اے میں کیوں پچھتاوا دکھا رہیا؟کس گل دی معافی منگ رہیاں؟مینوں پک اے کہ تسیں مینوں معاف کر دیو گے ـــمیں تہانوں یقین دوانا کہ مینوں ایس گل دی اُکا پرواہ نپہیں اے۔

ایہدی وجھا ایہ نہیں اے کہ میں زہریلا بن نہیں سکدا۔حقی گل تاں ایہ اے کہ میں کجھ بن وی نہیں سکیا زہریلا نہ ہمدرد ۔بدمعاش یا ں اک دیانتد ار،اک ہیرو یاں اک کیڑا۔میں دُنیا دے اک کونے وچ بدلے دے جذبے نال خُدنوں بے حد تسلی دیندیاں ہوئیاں اپنا جیون بِتا رہیا واں کیوں جے اک ذہین آدمی سنجیدگی نال کجھ نہیں بن سکدا اے۔صرف احمق لوک ای کجھ بن سکدے نیں۔19ویں صدی وچ انسان نوں اخلاقی پکھ دے لحاظ نال وڈے کردار والا نہیں ہونا چاہیدا۔چالھی ورھیاں توں میرا ایسے ای گل تے یقین رہیا اے۔

میں چالھی ورھیاں دا ہاں،تُسیں جان دے او کہ ایہ اک لمی حیاتی دا پندھ اے۔تُہانوں پتا اے ایہ بڑھاپے دی آخری حد اے۔چالھی ورھیاں توں بعد وی جیندے رہنا بھیڑی حالت اے ایہ بازاری پن اے ایہ غیر اخلاقی اے چالھی ورھیاں توں ودھ کون جیندا اے؟ایہدا جواب سچجے پن نال میں دسدا ہاں"بے وقوف تے ناکارا" میں بُڈھیاں، ادھکھڑ بندیاں نوں ایہناں دے مونہ تے کہ دینا۔ اوہ سارے آدر جوگ بُڈھے،چاندی دے والاں والے مان سنمان والے لوک۔میں ایہ گل ساری دُنیا نوں اوہناں دے مونہ تے کہنا ہاں۔مینوں ایہ کہن دا اختیار اے کہ میں سٹھ ورھیاں تک جیندا رہواں گا،ستر ورھیاں تک اَسّی ورھیاں تک ــــ ٹھہرو میں اپنا ساہ ست ٹھیک کر لواں۔

(جاری اے)

٭٭٭