چڑھدے پنجاپ دی پرسدھ شاعرا،ویناساما/لِپی انتر: علیم شکیل  .......رویل

چڑھدے پنجاپ دی پرسدھ شاعرہ،ویناساما/لِپی انتر: علیم شکیل

میرا جنم پنڈ دیوان کھیڑا تحصیل ابوہر ضلع پھازلکا چ اِک کسان پروار وچ ہویا۔ میں اپنی مُڈھلی تعلیم پنڈ دے سرکاری سکول توں حاصل کردے ہوئے دسویں جماعت وی اوتھوں ای پاس کیتی۔ میرے گھر دے حالات کوئی زیادا چنگے نہیں سن جس کرکے میں اگے پڑھائی جاری نہ رکھ سکی، ویسے وی اوس ویلے کڑیاں نوں زیادا پڑھاؤنا ضروری نہیں سمجھیا جاندا سی۔ اس لئی مینوں وی گھر بیٹھا لیا گیا۔ بچپن وچ مینوں لکھن دا کوئی شوق نہیں سی۔ دسویں کرن توں بعدمینوں گھر ای رہنا پیندا سی، میں گھر دا کم ختم کرن مگروں گھر دے نیڑے والی دُکان تے آؤندی اخبار پڑھن نوں چک لیاؤندی۔ میں اوس اخبار جوکہ ہندی دی سی وچ چھپدیاں اَدبی رچناواں بڑے شوق نال پڑھدی۔ ایتھوں میرے اندر وی لکھن دا شوق جاگیا تے میں اپنیاں لکھتاں ہندی دے اک لوکل اخبار نوں گھلنیاں شروع کیتیاں۔ میریاں لکھتاں اوس اخباروچ چھپنیاں شروع ہو گیاں۔ مینوں بہت خُشی ہوئی پر میرے پروار والیاں نوں ایہ پسند نہیں سی۔ پھیر اس دُکان تے پنجابی اجیت اخبار وی آؤن لگ گیا۔ اوس ویلے اجیت اخبار وچ ہر شنیوار (ہفتا) نوں بال ساہت تے اک صفحا آؤندا ہندا سی جو مینوں بہت چنگا لگدا سی، سو میری لیکھنی دا رُخ وی بال ساہت ول ہو گیا۔ میں اپنیاں بال کویتاواں اجیت اخبار نوں بھیجنیاں شروع کر دتیاں اتے میریاں بال کویتاواں اجیت اخبار وچ چھپنیاں شروع ہو گیاں۔میری خُشی دا کوئی ٹکانا نہیں سی رہیا۔ شاید زندگی وچ چنگا سماں آؤن والا سی۔ کیوں کہ اوہناں دناں وچ ای میرے گھر دے بلکل نزدیک اک پرائیویٹ سکول کھلیا جوکہ میرے پنڈ دے ای ریٹائرڈ ٹیچراں کھولھیا سی۔ میں اپنے پروار دی رضامندی نال اوتھے پڑھاؤنا شروع کر دِتا۔ میں سکول دے مالک جوکہ میرے انگریزی دے اُستاد وی رہے سن، سری امر ناتھ جی دی مدد اتے پریرنا صدقا اگے پرائیویٹ پڑھناں وی شروع کر دتا۔ حالانکہ سال کُو بعد اوہناں دی موت ہو گئی پر اوہناں دی پریرنا صدقا میں اپنی گریجویشن پوری کر لئی گریجویشن پوری ہوندیاں ای گھر دیاں نے ویاہ کر دِتا۔ میرا ویاہ وی اک کسان پروار وچ ہویا جوکہ سینکت پریوار سی، اک اجہیا پروار جتھے گھر دی نونہ دے پڑھن بارے سوچیا وی نہیں جا سکدا سی، ساہت لکھنا تاں بہت دُور دی گل سی۔ فیرزندگی نے موڑ لیا تے مینوں داتا نے پُت دی نعمت بخشی۔ پُت دی آمد دے تن چار مہینے بعد ہی پنڈ وچ ہی آنگنواڑی ورکر دے طور نوکری وی مل گئی۔ ہن دل اندر دبی اگے پڑھن اَتے ساہت لکھن دی خاہش پھیر جاگن لگی۔ ہن تک سنیوکت پریوار وی ٹُٹ کے الگ ہو گیا سی۔ ہم سفر نے جے ساتھ نہیں دِتا تاں اگے پڑھن لکھن نوں روکیا وی نہیں۔ سو اک وار فیر توں پڑھنا شروع کیتا تے پرائیویٹ پوسٹ گریجویشن ہندی کیتی۔ ایسے دوران اک جاب ٹریننگ دوران میڈم تنجیدرپال کور نال ملاقات ہوئی۔ا ہناں کولوں مینوں بہت سکھن نوں ملیا اتے زندگی وچ نویں اورجا محسوس ہوئی۔ ایس اورجا صدقا میں اس ٹریننگ اپرنت چھٹی لے کے بی ایڈ وی کر لیا۔ ہن زندگی وچ اپنیاں سدھراں نہ مارن دا فیصلاکر لیا سی، اس لئی گھریلو پروارک ذمہ واریاں نبھاؤن دے نال-نال پڑھائی وی جاری رکھی تے لکھنا وی۔ سماج شاستر وچ پوسٹ گریجوئیشن کرن دے نال-نال بال ساہت لکھنا جاری رکھیا۔ 2018 وچ میری پہلی بال کتاب”نکے بال کرن کمال“شائع ہوئی جس نوں بہت مان تے ستکار، پیار مل رہیا اے۔

میری کتاب بہت سارے سکولاں دی لائبریری دی شان وی بنی اے۔ میریاں بال رچناواں نوں لہندے پنجاب وچ وی بہت پیار دِتا جاندا اے اتے لاہور توں چھپدے ”پکھیرو“رسالے وچ میریاں بال کویتاواں نوں شاہ مکھی لپی انتر کرکے چھاپیا جاندا اے۔میں بال ساہت دے مہان لکھاری ستکار یوگ درشن سنگھ آشٹ جی توں بہت متاثرہوئی ہاں خاص کرکے اوہناں دے لکھے بال ساہت توں۔ امرتاپریتم، شو کمار بٹالوی، منٹو، جسونت سنگھ کنول، سرجیت پاتر، وجے وویک، اتے سکھوندر امت میرے من پسند ساہت کار ہن۔ مینوں سنگیت سننا، کاوَ دربار سننا اتے کاوَ دربار وچ جانا بہت چنگا لگدا اے۔ لکھن دا جتن جاری اے اتے جلدی ای سروتیاں لئی نظم سنگھ لے کے حاضر ہوواں گی۔ ایہ ہے میری ڈکوڈولے کھاندی، سنبھلدی دی، سنوردی زندگی دا سفر۔

٭٭٭٭٭