دِھیاں نوں جین دیو

رُباب وِرک

ِدھیاں نوں جین دیو

کِتھوں ٹُری تاں کتھے آئی،تقدیر وچ کیہ لکھیا اے کُجھ سمجھ نہ پائی۔ہولی ہولی رشتیاں،دوستاں دے اصل مہاندرے ویکھے فیر وی کدی کسے توں نفرت نہیں کیتی۔ بس کُجھ دُوری کر لئی۔نازو اِک اجہی کُڑی جس نوں گھر دی چار دیواری وچ رہنا چنگا لگدا سی،پر حیاتی دیاں کُڑیاں اوکڑاں نے اوس نوں بہوں کرڑا کر دتا۔اوہ اینی کرڑی ہو گئی کہ مرد تاں دُور دی گل اے اوہ کسے زنانی نوں وی نیڑے نہیں آن دیندی۔اوس دی ہر خُشی اوہدے ماپیاں دے آل دوالے گھمدی۔اوہ اپنے بھراواں نال بے اَنت پیار کر دی۔بھراواں نال لڑ دی،کھیڈ دی بالاں وانگ خُش رہندی۔اوس کدے وی اپنے پیو دی گل نہیں ٹالی۔نازو دا پیو وی اوہنوں بہت پیار کردا۔اوہدی منگنی بالپن وچ ای کر دتی گئی سی۔ جد اوس ایم۔اے دا امتحان پاس کیتا تاں اوہدے پیو نے اوہنوں اپنے کول بُلایا۔ باپو آکھیا ”نازو میں ہُن تیرا ویاہ کرنا چاہناواں“ نازو آکھیا ”جویں تہاڈی مرضی۔تہاڈی خُشی وچ ای میری اے“ ایہ جواب سُن کے اوہدے ماپیاں توں خُشی جھلی نہیں سی جاندی۔اوس اسکول،کالج،تے یونیورسٹی دی حیاتی اینی چنگی لنگھائی کہ اپنے گھر دیاں دا مان نہ ٹٹن دتا۔حالے ویاہ دیاں گلاں چل رہیاں سن کہ کُجھ دِناں بعد پتا لگا کہ جس مامے دے مُنڈے نال نازو دا ویاہ مِتھیا ہویا سی۔اوس کسے دی کڑی نوں گھروں نسا کے ویاہ کر لیا اے۔ ویکھو! لیکھاں دے رنگ۔ نازو دے دل اُتے سٹ وجی پر اوس کسے نوں نہ دسیا۔دسدی وی کس نوں دھیاں تے جمدیاں ای ماپیاں دے دُکھ جرن لئی نیں۔اِک ایس گل نے نازو دا مرداں اُتوں اعتبار تڑوڑ دِتا۔

کہندے نیں نا کہ ویلا پھَٹ تے پھاہ رکھ دیندا اے۔

کُجھ ویلا لنگھن توں بعد نازو دے پیو نے اوس دی منگنی تائے دے پُتر نال کر دتی۔نازو فیر اُف نہ کیتی۔ جد ویاہ دے دن پئے تاں گل کُھلی کہ اوس تاں پہلے ای گھر دیاں توں چوری نکاح کیتا ہویا اے۔ایہ دُکھ نازو لئی جرنا بہت اوکھا سی۔ اوہ اِک چنگے پروار دی کُڑی سی۔اوس کسے نال شکایت نہ کیتی۔اندر اندر گُھلدی رہی،سڑ دی اُف نہ کردی۔اِک ورھا لنگھن بعد اوہدے دل دے آلھنے تے اِک پنچھی ڈیرا پایا جس نوں چاہ کے وی ڈک نہ سکی تے اوہدے موہ وچ ڈُبڈی گئی۔ہولی ہولی اوہ اینا نیڑے آ گئے کہ اوہنوں ویاہ کرن دا فیصلا کیتا۔

نازو اپنے گھر نوں ایہ گل دسی تے گھر دیاں جھٹ انکار کر دتا۔کیوں جے نازو دا تعلق اِک اُچی ذات نال سی تے اوس مُنڈے دا نیچ ذات نال سی۔ایہ گل ویاہ وچ اڑیکا بن گئی۔ اوس آکھیا ابا جی چنگے مندے بندے تاں ساریاں ذاتاں وچ ملدے نیں ہن میرے نال جو ہوئی اوہی چیتے کر لوو۔ خدا دا واسطا جے میری خُشی واسطے من جاو۔ ابا جی آکھیا ”نہ پترنہ“

اوہناں ایہ آکھ کے گل ای مکا دتی ”نیچاں دی آشنائی کولوں فیض کسے نہیں پایا کِکر تے انگورچڑھایا ہر گُچھا زخمایا“

نازو بہت روئی،منتاں کیتیاں پر اوسدی کسے نہ سُنی۔ انکار سن کے مُنڈے والیاں دا سبھا وی نازو نال بدل گیا سبھ توں وڈا بھٹ ایہ وجا تے اوہ ٹُٹ کے چُور چُور ہو گئی۔ نازو اپنے آپ نال ای سوال کر دی کہ ایس سبھ وچ اوہدا کیہ قصور سی؟تے اوہنوں اپنے پیو دا جواب یاد آ جاندا جو کُجھ ہویا تیرے لیکھ سن پُتر اوس مُنڈے دے بہت ترلے پائے کہ میرا ساتھ نا چھڈ،رب چنگیاں کرے گا اوس وی نازو نوں د ُھتکار دِتا کہ میں منڈا واں مینوں ہور بہوں مل جان گئیاں۔ایہ جرنا نازو لئی بہت اوکھا سی۔نازو نوں کدی کدی انج جاپدا کہ اوہ مر گئی پر ساہ چدے سن۔نازو ایہ فیصلا کیتا کہ اَج توں اوہدی حیاتی دا ہر فیصلا اوہ آپ کرے گی۔

اوس اگے پڑھائی شروع کیتی رب سوہنے اوہنوں چنگی نوکری وی دے دِتی۔ اَج اوس نوں سارے کہندے نازو پڑھ لکھ کے بدل گئی اے،پر کدے کسے ایہ نہیں ویکھیا کہ کیوں بدل گئی اے۔اوس تے کیہ واپری کہ اوہ اپنی الھڑ جوانی اِکلے ہنڈان دا فیصلا کیتا۔کیہ جوانی صرف منڈیاں تے آندی اے؟کُڑیاں دے سدھراں جذبے نہیں ہوندے؟ کیہ ساڈی وسوں وچ ہٹکاں، اُچ نیچ کسے جیوندے جاگدے انسان دیاں خُشیاں تے جذبیاں توں بُہتی اُچیچ رکھدی اے؟ ساڈے معاشرے وچ کوئی خاص تبدیلی نہیں آ ئی پہلے دِھیاں نوں جمدیاں ای مار دتا جاندا ہن اوہناں کولوں جیون دا حق کھوہ لیا جاندا اے۔۔۔۔۔۔۔۔