شہر یار احمد دیاں کجھ نظماں تے غزلاں

میں ویکھیا اے

میں ویکھیا اے

لو کی بڑے، منافق، بڑے جھوٹھے، تے بے ایمان نیں

جذبات نال کھیڈ جاندے نیں

عشق، پیار تے محبت وچ

بے گناہ سُو لی تے چڑھا جاندے نیں

میں ویکھیا اے

لو کی زندگیاں نال کنج کھیڈ جاندے نیں

بے رحم ظالم سفاک ویلے دے ہتھوں

بے گناہ مر جاندے نیں

رشتے کنج بدل جاندے نیں

اہل وفا دی بستی وچ

میں ویکھیا اے

محبتاں وفاواں دی کو ئی قیمت نئیں

تے

ساڈے ورگے سادہ دل اکثر

دھو کھا کھا جاندے نیں

تے اے زندگی ہر وا ری فریب دے جاندی اے

اے بے رحم، بے حس دنیا اے

میں ویکھیا اے

جھو ٹی انا عزت وقار دی خاطر

کس طرح ہلچل مچاندے نیں

دلاں وچ رب رہندا اے

تے اے دِل توڑ جاندے نیں

میں ویکھیا اے

تے

تو ں وی ویکھیا اے

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

جے تو ں اجازت دیویں

جے تو ں اجازت دیویں

سو چاں دے بے ربط دا ئریاں نوں

تیرے ناں کر دیواں

ویلے دی تپدی دھپ وچ

میں کجھ دیر چھاں کردیواں

جے تو ں اجازت دیویں

میں چا ہت دے سراب توں نکل کے

خد نو ں آ زاد کر دیواں

میں اکھاں دی نمی نوں لکو کے

مسکراہٹاں وچ بدل دیواں

محبت دے جزیرے آباد کر دیواں

جے تو ں اجازت دیویں

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

یار

نجا نے کہڑارشتا سی

اوہ رشتا بڑا وکھرا سی

جس نو ں میں سمجھ نہ سکیا

تا عمر جیہڑا میرے نال رہیا

دل دی خلش بن گیا

اوہ میتھوں جدا رہیا

میں اوس توں کنارا نہ کر سکیا

میں قید ریا یا داں وچ

دُنیا دی نظر وچ

اوس نوں لکو لیا ویلے نیں

اوہ میر ی قسمت وچ نا سی

مگر دل تو ں کو ئی ایس دا ناں مٹا نا سکیا

اوہ میتھوں جدا رہیا

جہڑا میرا یا ر سی

دل دار سی

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

غزلاں

غزل

سچا پیار جے کردا سی اوہ

لوکاں توں کیوں ڈر دا سی اوہ

میری خاطر لوکاں دیاں

ساریاں گلاں جردا سی اوہ

اوہنوں تاں سی پاگل کہندے

جِتی بازی ہردا سی اوہ

اک ویلا سی میرے گھر دا

احمدؔ پانی بھر دا سی اوہ

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭

غزل

دوستی دا خیال آیا اے

درد اپنا سنبھال آیا اے

شعر میرے تیری امانت نیں

دل وچ روگ پال آیا اے

تری محبت دا عمر بھر جاناں

سامنے اک سوال آیا اے

چاہتاں نوں عروج آوے گا

سامنے ترا جمال آیا اے

احمدؔ ہر ویلے سوچنا واں

زندگی دا خیال آیا اے

٭٭٭٭٭٭٭٭٭٭