علیم شکیل ہوراں دیاں نظماں

وچ حیاتی قرضے سوسَن

بھین، بھراتے سجَن بیلی

رِشتے دار وی

کوئی نہ بنیا

مَرگیاایسے دُکھ نمانا

میّت کول کھلوکے ہُن پئے

اُچی،اُچی ہوکادیون

ایہدا دینا لَینا بھائیو

آن کے سانوں کہنا بھائیو

٭٭٭

دُکھ پروہنے گھروچ آگئے

مجبوری دے تھال پروسے

ہاسے خوشیاں سَبھے کھاگئے

ہُن تاں عمردی تاؤن وی مُک گئی

خورے کد چھٹکارا ہوسی؟

٭٭٭

اُنج تاں مینوں سو ن مہینا

چنگا لگدا

پر کِیہ کر ئیے

کچّا کوٹھا اکھا ں وانگن

گلے باتے

چوء پیندا اے

٭٭٭

کئی ورھیاں توں

ونگاں ویچے

اوہد یا ں بانہواں

فیر وی سُنجیاں

اپنا داج بنا نہ سکّی

ہتھیں مہندی لا نہ سکّی

ونگاں نو ں چَھنکا نہ سکّی

٭٭٭

اِنساناں دی

نَسل دے دُشمن

سا دھاں نوں چَھلی جا ند ے نیں

اپنا لُچ تلی جا ند ے نیں

٭٭٭

پو ر ا گھنٹا

کِیتی کال

مُشکل نوں

حَل کر نہ سکیا

دو لفظی

گل کر نہ سکیا

٭٭٭

نفر ت چا ر چفیرے پُھٹی

ظُلماں دی اے دُھدل اُڈی

پیار دی ٹہنی ٹہنی ٹُٹی

ہَر ے بَھر ے

اِنساناں نوں پئے

اک، اک کر کے

وڈَھی جاون

نفر ت دا زہر یلا دُھوواں

صُورتاں سَبھ

بے رونق ہو ئیاں

اَمن،وفا دے

رُکھ اُگاؤن لئی

جَبر دا مُو نہ سر کا لا کر ئیے

صا ف ما حول دا چا را کر ئیے

٭٭٭

تیتھوں کو ٹھی کار نہ منگی

مَیں تے روٹی،تَن دا کپڑا

گھر منگیا سی

جو توں مینوں دے نہ سکیا

جا فر اَج توں

تیری، میر ی

چُھوہ ای ربّا

٭٭٭

تِیلے نال

رہیا نہ تِیلا

رتّاں

سَچ مُچ

چِِٹیاں ہو ئیاں

رِشتے داریاں

مِٹّی ہو ئیاں

٭٭٭

دِھی دھیانی

گو ری چِٹی

ڈاڈھی سوہنی

پِچھلے مہینے ڈولی پا ئی

چو کھا داج

بنا نہ سکیا

اوہدا گھر وسا نہ سکیا

ایسے لئی تاں

پاٹا چلّھا

جیون جوگی

سڑکے مَر گئی

٭٭٭

دو ڈنگاں دی

روٹی بَدلے

خواب، سو چاں

ضمیر گِروی نیں

٭٭٭

مَیں ایناکُو بُھکھا ہاں

جی کردا اے

سَبھ دی بُھکھ نوں

کھاجاواں

٭٭٭