(شطان (کہانی

"شطان"(کہانی)
کہانیکار:علی انور احمد

اوس رات بارھاں ساڈھے بارھاں وجے اچانک اوہدی اکھ کُھل گئی۔تے اوسے ویلے وہماں بھرے اوہدے بُڈھے ذہن وچ کئی طرحاں دیاں سوچاں نے ڈیرا لا لیا۔
جھٹ چنگا اُسّل وٹے لین توں بعد اوہ ۔۔۔۔غُسل خانے وچ گیا۔غُسل خانے وچ پانی کوئی نہیں سی۔اصل چ اوتھے اِک پلاسٹک دی ڈرمّی تے اِک لوہے دی وڈی بالٹی رکھی ہوئی اے۔ایہناں وچ پانی بھر کے رکھیا جاندا اے تے اوہ پانی ۔۔۔۔۔ورتوں وچ لیایا جاندا اے۔عام طور تے جہڑا جی غُسل خانے وچ جاندا اے اوہ اودوں تک پانی استعمال کردا رہندا اے جد تک پانی مُک نہیں جاندا۔پانی صِرف اوس ویلے بھریا جاندا اے جدوں ڈرمّی تے بالٹی خالی ہو جاندیاں نیں۔تے اوس ویلے اوہ اُکّا خالی سن۔
اوہنے موٹر چلاون دی کوشش کیتی۔پتا لگا بجلی گھٹ اے۔اوہناں دا واٹر پمپ کُجھ زیادا ای بجلی کِچھدا اے۔گوانڈھیاں دا پمپ تاں اینی بجلی وچ وی ٹھیک ٹھاک پانی کڈھدا اے۔ اوہنوں ایہ ویکھ کے بڑی کِھجھ آندی اے۔آخر اوہنے گھر دے رُوں رُوں کردے اِک دو پھنکھے بند کر کے موٹر چلائی تاں چُلی چُلی پانی آیا۔
ہُن اوہدی اکھ کُھل گئی سی۔نیندر ہُن چھیتی کیتیاں کِتھے آنی سی۔نویں کتاب تاں ہے کوئی نہیں سی۔اوہ وار وار پڑھی ہوئی کہانیاں دی کتاب اِک وار فِر پڑھن لگ پیا۔اِک کہانی، تِن چار وار پڑھن توں بعد ای سمجھ وچ آندی اے، ایہ اوہنوں ہُن پتا لگا اے۔جے اوہدا خیال سی کہ کہانیاں دی کتاب پڑھن نال نیندر آجاوے گی تاں اوہدا ایہ خیال غلط ثابت ہویا۔اوہنوں اُباسیاں ضرور آیاں پر نیندر نہیں آئی۔
گھنٹے کُو بعد اوہنوں بُھکھ محسوس ہوون لگ پئی۔جے اوہ سُتا رہندا تاں اوہنوں بُھکھ کوئی نہیں سی لگنی۔اوہنے کئی وار سوچیا اے کہ سُتے پئے بندے نوں بُھکھ کیوں نہیں لگدی؟ ایہ راز اوہدی سمجھ وچ اج تک نہیں آیا۔البتّا اوہنوں اینا ضرور پتا لگ گیا اے کہ اصحاب ءِ کہف صرف ایس لئی لگ بھگ دو سو سال تائیں زندہ رہے کیوں جے اوہ سُتے رہے سن۔جِویں ای اوہ جاگے اوہناں نوں بُھکھ لگی تے ۔۔۔۔
اوہنے ویکھیا اِک منجی اُتّے اوہدا ستاں اٹھاں سالاں دا پُتر سُتا ہویا سی۔دوجی منجی اُتّے اوہدی بیوی تے اوہدی ڈھائی کو سالاں دی دِھی، دوویں اکٹھیاں سُتیاں پئیاں سن اوہدی دِھی دے بُلھاں اُتے مُسکان کِھلری ہوئی سی جد کہ اوہدی بیوی دے متھے اُتّے وَٹّ پئے ہوئے سن دوویں شاید اپنا اپنا خاب ویکھدیاں پئیاں سن۔ اوہدی جوان دِھی باہروں اُٹھ کے اندر کمرے وچ جا سُتّی سی۔حالاں پکھے دے مسلسل چلن دے باوجود اندر چنگا بھلا ہُسّڑ سی۔اوہنوں شاید گرمی نہیں سی لگدی۔کُجھ دِناں توں اوہ کُجھ زیادا ای کلّیاں رہنا پسند کرن لگ پئی سی۔
اوہنوں بُھکھ محسوس ہوندی پئی سی۔اوہ اپنی بیوی نوں اُٹھا کے اوہدی نیندر خراب نہیں سی کرنا چاہندا۔اوہ کھان لئی کوئی شے آپ ای بھالن لگ پیا۔
روزیاں دا مہینا تے سولھواں ستارھواں روزہ۔
اوہ بیمار اے۔شوگر تے ہائی بلڈ پریشر اوہدا ککھ نہیں چھڈیا۔اوہ روزے کوئی نہیں رکھدا۔دو دِن پہلے کوئی اوہنوں سُنا کے آکھدا پیا سی ,,بیماری پاروں جے روزہ نہ نِبھدا ہووے تاں اسلام روزے دی چُھوٹ دتی ہوئی اے۔نماز دی تاں چُھوٹ نہیں۔بعض لوک روزہ نہیں رکھے تے نماز وی پڑھدے۔قُرآن کھول کے وی نہیں ویکھدے۔پتا نہیں اوہ کِویں بخشے جاون گے؟،،
اوہنوں پتا سی ایہ گل اوہنوں ای آکھی جا رہی اے۔اوہ جھوٹھا سی نالے کہن والے سِدھا ساواں اوہنوں نہیں سی آکھیا ایس لئی اوہ چُپ رہیا۔اوہنوں پتا سی جے اوہ کُجھ بولیا تاں کوئی نواں ای کٹّا کُھل جائے گا۔
فِر اِک دِن مولوی اوہدے کولوں سِدھا ساواں ای پُچھ لیا
،،تُسی روزہ نہیں رکھدے؟،،
،،جی میں بمار آں،،
،،تے تُسی کسے اِک غریب نوں سارے روزے رکھواؤ،،
اوہ چُپ رہیا تے بِٹر بِٹر مولوی دا مُونہ ویکھدا رہیا۔
،،اوس غریب دی سحری افطاری دوہاں دا انتظام کرو۔اللہ پاک تہانوں روزے رکھن جِنا ثواب دے گا۔اوہدے کول اجر دی کوئی تھوڑ اے۔،،
اوہ ہُن وی کُجھ نہ بولیا۔
،،تہادی مال حثیت اینی ہے کہ تُسی غریب مسکین نوں کھانا کھوا سکدے او، روزے رکھوا سکدے او۔،،مولوی اوہدے ول ویکھیا۔
،،جی ٹھیک اے مولوی صاحب،، اوہدے مونہوں بس اینا ای نِکلیا۔
،،تے تُسی مسیتے نماز پڑھن وی نہیں آندے۔شاید کرونا توں ڈردے او۔اللہ ول دھیان کرو اللہ اچھیاں کرے گا،،
اوہنوں غُصّا آندا پیا سی۔مولوی دے سوال اوہنوں زہر لگدا پئے سن۔پر اوہ چُپ سی۔مولوی دی بڑی عزت سی۔لوکیں اوہدا ڈاڈھا آدر بھا کردے سن۔اوہ جاندا سی جے اوہنے مولوی اگوں تُوں تڑاں کیتی تاں ساریاں اوہنوں ای بھیڑا بنانا اے۔اصل چ اوہ نماز کوئی نہیں سی پڑھدا تے چاہندا سی کوئی اوہنوں کُجھ نہ آکھے ویکھے کُجھ نہ پُچھے دسے۔
،،ایہ رمضان دا مہینا ساڈی بخشش دا مہینا اے،، مولوی آکھدا پیا سی۔،،ایہدے وچ جِنیاں زیادی نیکیاں کر لیے اونا ای زیادہ فیدا اے۔اُتوں کرونا دی وبا پارو پتا نہیں کسے ویلے بُلاواں آجاوے۔ایس پاروں ہُن بخشیجن دی زیادا لوڑ اے۔اللہ پاک ماہءِ رمضان وچ سانوں بخشن دے بہانے بھالدے نیں،،
ہو سکدا اے مولوی اوہدے نال ہور سوال جواب کردا پر اوہدا پُتر اوہنوں بلاون آگیا تے مولوی نوں گھر جانا پئے گیا۔ایسراں مولوی توں اوہدی گیل چُھٹ گئی۔
فِر اِک دِن اِک بُڈھڑ مائی اوہنوں گھیر لیا۔اوس مائی قُرآن پاک کوئی نہیں سی پڑھیا ہویا۔صرف اِک دو سورتاں یاد کیتیاں ہویاں سن۔اوہ قُرآن پاک کھول اوہ ای سورتاں پڑھدی رہندی سی۔اوہ روزے وی رکھدی سی۔
اوہ بنا سوار کے آکھن لگی
،،توں بماری پاروں روزے نہیں رکھدا، قُرآن تاں پڑھ سکنا ایں،،
اوہکچیچی وٹّ رہ گیا۔
،،میں وی بمار رہنی آں،،
بُڈھڑ دسدی پئی سی،، روزے رکھاں تے ٹھیک ہو جانی آں۔توں وی اِک ادھا روزہ چکھ کے ویکھ، بھلا جے اللہ پاک تیرے اُتے وی کرم کر دیوے۔نالے اوہ فلانی مائی نوں اینی زیادہ شوگر اے اوہ تاں روزے رکھ لیندی اے اوہنوں تاں کُجھ نہیں ہوندا توں ایویں ڈریا پِھرنا ایں،،
اوہ چُپ کرکے اوتھوں وگ گیا۔ مائی نال ور جواب کرنا سرا سر گھاٹا سی۔اوہنے ہار جانا سی۔
تے ہُن ادھی رات اگے تے ادھی رات پِچھے اوہ اپنی بُھکھ ہتھوں مجبور ہو کے کھان دی کوئی شے بھالدا پیا سی۔
شوگر وچ تھوڑے تھوڑے چِر پِچھوں جِنا چِر کُجھ نہ چریے گُزارا نہیں ہوندا۔بھاویں تھوڑا کھایے دو تِناں گھنٹیاں بعد کُجھ نہ کُجھ ضرور کھانا پیندا اے۔ایہوں حال تریہ دا اے۔تریہ وی جھٹ پچھوں لگدی اے تے بُلھ سُکے ای رہندے نیں۔
اوہدا وی ایہو حال ہوندا سی پر اوہنے ویکھیا ایس واری روزیاں وِچ اوہدی بُھکھ کُجھ زیادہ ای ودھ گئی اے۔اوہ دیہاڑی وچ تِن چار واری کھاون دی بجائے پنج چھ واری کھاون لگ پیا اے۔ٹھیک اے گرمی دا دِن لما اے پر اینا لما وی نہیں اے کہ اوہ جُوح البقر دے مریض وانگوں دیہاڑی وچ چھ چھ ست واری روٹی کھاون لگ پوے۔
،،اوہدے ڈِھڈ وچ ملھپ تاں نہیں کِدھرے؟،، اوہنے ڈر کے سوچیا۔
اوہنوں تریہ وی پہلے نالوں ودھ لگن لگ پئی اے۔اک ٹھنڈے پانی دی بوتل اوہ ہر ویلے ہتھ وِچ رکھدا اے۔اینی زیادہ تریہ تے کوئی راز ضرور اے۔اوہدی وڈی دھی حالے تائیں سارے روزے رکھے نیں اوہدی بیوی وی تِن چار روزے چھڈے نیں گھر وچ صِرف اوہ ای بے روز اے۔چلو شوگر دی بماری پارو اوہ روزے نہیں رکھدا پر جھٹ پِچھوں روز دار بیوی کولوں روٹی منگنا تے فر اوہناں ماں دھی کولوں لُک کے، شرمندیاں ہو کے روٹی کھانا کِنی شرم والی گل اے۔ایہ بے شرمی وی اے تے گھر دے روزے دار جِئیاں نال زیادتی وی۔
اوہ ایہ سبھ سوچدا روٹی دی بھال کردا رہیا۔پر پتا نہیں کیہ گل سی اوہنوں روٹی نہ کبھی۔اوہ سوچدا ای پیا سی کہ بیوی اُٹھانا ای پوے گا۔اوہدی بیوی خود ای اُٹھ بیٹھی۔اوہنے غُسل کھانے جانا سی۔
،،کوئی روٹی پئی اے تاں لیا دے،،، اوہنے بیوی نوں آکھیا۔
اوہدی بیوی روٹی لیا کے اوہدے اگے دھری تے اوسے ویلے مسیت دا سپیکر کھڑکیا
مولوی اعوذُ بِاللہ تے بِسم اللہ پڑھ کے شروع ہو گیا۔اوہ روزے داراں نوں سحری دی تیاری کرن لئی آکھدا پیا سی۔فر اوہ روزے بارے ہور مسئلے دسن لگ پیا۔
روٹی دی بُرکی بھندا اوہدا ہتھ جِویں رُک جہیا گیا۔
اوہ کُجھ سوچن لگ پیا۔اوہنوں خیال آیا اوہ تاں بڑی وڈی غلطی کردا رہیا اے۔جدوں دے روزے شروع ہوئے نیں اوہدے توں اِک وڈی بُھل ہوئی۔اوہ حیران سی ایڈی وڈی غلطی اوہدے کولوں ہو کِسراں گئی۔اوہنے جد وی روٹی کھادی اے بِسم اللہ نہیں پڑھی۔ٹھیک اے اوہدا چیتا پہلے ورگا نہیں رہیا۔اوہنوں دیہاڑی وچ بڑیاں گلاں بُھل جاندیاں نیں پر روٹی کھاون توں پہلوں بِسم اللہ پڑھنا بُھل جانا۔۔۔۔
حد ہو گئی ایہ نا قابلءِ معافی اے۔
اوہنوں حدیث پاک چیتے آئی۔جد تُسی گھر وچ داخل ہونے او، تے گھر والیاں نوں اسلام وعلیکم نہیں کہندے تاں شیطان تہاڈے نال ای تہاڈے گھر وچ داخل ہو جاندا اے تے آکھدا اے۔رہین دے لئی تھاں ٹکانے دا بندوبست تے ہو گیا ہن ویکھو روٹی لبھدی اے یا نہیں۔فر جد کوئی مُسلمان کھان کھاون لگیاں بِسم اللہ نہیں پڑھدا تاں شیطان کھانے وچ وی شامل ہو جاندا اے تے ادھا کھانا کھا جاندا اے۔جِتھوں تک گھر وچ داخل ہو کے گھر والیاں نوں اسلام وعلیکم آکھن دی گل اے ایہ رواج بہت سارے دوجے گھراں وانگوں،بڑے چِراں توں اوہدے گھر وچ وی کوئی نہیں اے۔مطلب شیطان اوہدے نال اوہدے گھر آ وڑدا اے جِسراں کھوتے دی پوشل پھڑ کے حضرت نُوح علیہ السلام دی کشتی وچ آ وڑیا سی۔
روٹی کھاون توں پہلاں اوہ بِسم اللہ پڑھدا ہوندا سی۔اوہنے بِسم اللہ پڑھنا کدوں چھڈیا ایہ ہُن اوہنوں ٹھیک ٹھیک یاد نہیں۔
تے اچھا دیہاڑی وچ چھ ست واری روٹی کھاون دا کارن اوہدی بُھکھ نہیں اے اصلوں ایہ شیطان اے جہڑا اوہدی ادھی روٹی کھا جاندا اے۔تے اوہنوں چھیتی ہی دُبارا بُھکھ لگ جاندی اے۔
سوچدیاں سوچدیاں اوہنوں اِکو دم خیال آیا شیطان تاں روزیاں وچ قید کر دتا جاندا اے۔
فِر اوہ کہڑا شیطان سی جِہڑا روزیاں وچ اوہدی روٹی کھاندا رہیا اے؟
،،وڈے شیشے وچ اپنی شکل ویکھنی چاہیدی اے،، اوہنوں اوہدے اندروں کِسے ہُجھ ماری۔اوہدا بڑا دِل کیتا پر اوہ شیشے ساہمنے جاون دی اپنے آپ وچ ہمت نہ جُٹا سکیا۔
اوہنوں ڈر سی اوہ جو کُجھ سوچدا پیا اے جے اوویں ای ہویا
تاں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔؟